Het is kwart voor vijf op een doodnormale vrijdag als ik een berichtje ontvang van Sem. Zijn vergadering op werk loopt iets uit, dus hij vraagt of we ons gesprek met een kwartiertje kunnen verplaatsen. Iets meer dan een kwartier later hoor ik de stem van Sem door de telefoon klinken. Hij biedt zijn excuses aan dat hij de afspraak moest verplaatsen. De laatste tijd is Sem erg druk met zijn werk, waardoor hij ook een beetje in de knel komt met zijn studie. Nadat we de koetjes en kalfjes van die doodnormale vrijdag hebben besproken komen we ‘to the point’: het bespreken van de komende niet zo doodnormale zaterdag van Sem.
Drie loze beloftes
Die zaterdag staat voor Sem namelijk in het teken van het zogeheten Stufi-protest in Amsterdam. Op 11 juni staat hij hopelijk met heel veel andere studenten op de Dam om te protesteren tegen de lagere basisbeurs die ingevoerd gaat worden en de schamele compensatie die de overheid naar alle waarschijnlijkheid gaat geven aan de leenstelselstudenten. Hij vertelt mij dat hij voor een financieel zekere toekomst gaat strijden. Net als zoveel studenten is Sem vol van woede op het beleid van de overheid van de afgelopen jaren. “In 2015 heb ik ook op het Malieveld gestaan om te protesteren tegen het invoeren van het inmiddels beruchte leenstelsel. Het staat mij nog heel goed bij dat de overheid toen drie beloftes deed: een investering van €1 miljard in de kwaliteit van het onderwijs, een afname van de kansenongelijkheid in het onderwijs én de belofte dat een eventuele studieschuld bij niemand invloed zou hebben op het aanvragen van een hypotheek in de toekomst. Van al die drie beloftes is er géén belofte daadwerkelijk waargemaakt. We worden gewoon genaaid door de overheid terwijl we erbij staan,” vertelt Sem als ik hem vraag naar zijn persoonlijke reden om met een bordje in zijn hand op de Dam te gaan staan op een zonnige zaterdagmiddag. “Het kabinet geeft eigenlijk door het herinvoeren van de basisbeurs toe dat ze destijds een fout hebben begaan. Volgens mij is het dan ook redelijk dat ze hun fouten rechtzetten en gaan zorgen dat studenten krijgen wat ze echt verdienen: een redelijke compensatie én een hogere basisbeurs. De afgelopen jaren is de inflatie toegenomen, zijn de huurprijzen gestegen én is het collegegeld ook nog eens hoger geworden. Daardoor zijn we als studenten met zo’n hoge studieschuld wel een beetje genaaid. Als we allemaal zo’n financieel zekere toekomst tegemoet willen gaan, dan resteert ons niks meer dan de straat op gaan om van ons te laten horen.”
“We worden gewoon genaaid door de overheid terwijl we erbij staan.”
De niet zo doodnormale zaterdag
Het is iets voor half een op een niet zo doodnormale zaterdag als Sem samen met een aantal vrienden aankomt op het grote plein van de Dam in Amsterdam. Het uit duizenden herkenbare enorme monument vangt de aanwezige stralen van de zon. Op het plein is een groot podium opgebouwd, waar later die dag veel inspirerende sprekers een paar woorden zullen delen met het publiek. Sem en zijn vrienden dringen zich tussen de duizenden studenten door die zich al op de Dam hebben verzameld voor het protest. Hij merkt direct dat de sfeer onder alle studenten goed en opgewekt is, maar de strijdlust overheerst duidelijk. Vandaag is natuurlijk ook een belangrijke dag voor Sem en alle studenten op de Dam. Daar op het grote plein in Amsterdam zijn ze samen gekomen om leuzen als “Wat willen wij? Schuldenvrij! Wanneer willen we dat? Nu!” en “Schuld zo hoog als een toren, studenten laat je horen!” te scanderen. Over een aantal weken vindt er een belangrijk debat plaats in de Tweede Kamer over onder andere de hoogte van de hernieuwde basisbeurs. Voor veel studenten is dat logischerwijs een belangrijk punt op de politieke agenda. Daarom zijn ze hier vandaag samen gekomen om nog een keer duidelijk te maken aan het kabinet wat studerend Nederland van de plannen vindt. “Ik hoop natuurlijk dat de overheid dit keer gelijk overstag gaat en goed naar ons luistert, maar ik vrees dat we alleen een toezegging krijgen die ons niet zoveel gaat brengen. De compensatie die van €1400 naar €1550 gaat bijvoorbeeld of dat het collegegeld verlaagd gaat worden. De meeste van ons hebben een gemiddelde studieschuld van €30.000, dus dan gaat €150 extra compensatie ons ook niet redden,” vertelt Sem.
“Dat maakt mij gewoon heel boos.”
Een toezegging die echt wat gaat veranderen voor de studenten met een hoge studieschuld is natuurlijk het einddoel van Sem en de andere strijdlustige studenten op de Dam, maar erkenning vanuit de overheid is voor Sem ook een belangrijk aspect in deze strijd. “De huidige overheid zit er niet om voor mijn belangen of die van mijn medestudenten op te komen. Er is een focus op van alles en nog wat, behalve op dat van de situatie van de mensen die dit land in de toekomst verder moeten opbouwen. We weten allemaal dat geld om de problematiek aan te pakken er is als we bijvoorbeeld naar de miljardennota kijken. De politieke macht om dingen te veranderen is er ook, maar de daadwerkelijk wil om dat te doen ontbreekt gewoon. Dat maakt mij gewoon heel boos. En dit protest is de zoveelste noodkreet vanuit de studenten, dus het is tijd dat ze ons eens gaan zien en naar ons gaan luisteren.”
De grote invloed van studenten
Hoewel Sem en veel andere studenten met prachtige betekende protestborden de longen uit hun lijf staan te schreeuwen, zijn er ook veel studenten die met een biertje in hun hand lekker in de zon op een terras zitten. Volgens Sem is het jammer dat niet alle studenten naar de protesten toe komen, want juist als alle studenten zich verenigen kunnen er grote dingen gebeuren volgens hem. “Solidariteit tussen studenten onderling is volgens mij het antwoord op het probleem. Met z’n allen kunnen we een enorme invloed hebben op de politiek. Als je alleen al kijkt naar wat we voor elkaar hebben gekregen bij de vorige protesten: de afschaffing van het leenstelsel. Bedenk dan eens wat we voor elkaar zouden kunnen krijgen als we met nog meer studenten staan te protesteren. Samen kunnen we vechten voor de rechten van alle studenten, want leeft deze problematiek niet bij jou persoonlijk dan is er wel een vriend of klasgenoot die wel in die situatie zit. En die mensen zijn het ook waard om voor te vechten, toch?”
Wil je meer foto’s en video’s zien van het Stufi-protest? Of wil je meer te weten komen over de campagne van #NietMijnsSchuld? Check dan snel de Instagram-pagina van #NietMijnSchuld